Zoooooo, het was me het dagje wel hoo! Het was wel lekker om me niet druk te hoeven maken voor mijn presentatie die ik vanmiddag gaf, omdat ik ook nog alle presentaties van alle Social Media Event sprekers aan het filmen was en ook tussendoor nog foto's stond te maken.
De presentatie was redelijk rock'n roll, zoals ik het graag heb, chaos, rondlopen, interactie... net social media. Maar daarover later meer.
Anna-Maria Mantel-Giannattasio zorgde voor een hoogtepunt van de dag: ze werd verkozen tot Dutch Social Media Star 2010. Heerlijk om daar goeroe van te zijn :-)
Ik ben eruit. Het is net als alle andere dingen die ik doe, ik doe ze zoals ik ze doe. Zo ook met de presentatie van aanstaande donderdagmiddag bij Seats2meet in Maarssen tijdens het Social Media Event waar ik over online video ga praten. En vooral over 'waarom en hoe jij met online video van jezelf meer klanten kunt krijgen'.
In mijn voorbereiding ben ik eerst op zoek gegaan naar tips van anderen die vele malen op het podium hebben gestaan. Mensen die zich aangesproken voelen heel erg bedankt daarvoor. Alleen kwam ik er ook achter dat deze tips, linkjes naar artikelen en video's me alleen maar veel zenuwachtiger maakte voor mijn presentatie. Ik heb met Laura gebeld over de invulling en doorgesproken dat ik inderdaad beter een soort powerpoint presentatie kon gaan doen, met voorbeelden en video's daarin...
Maar nee.
Het past niet bij me. De hele voorbereiding, het graven in archieven, statistieken, cijfers, weet ik wat allemaal, is niet mijn voorbereiding. Bij mij moet het gaan om mijn verhaal. Ik kan mijn verhaal vast met passie vertellen donderdag. Ik ben als voorbereiding vanavond het park in gewandeld met m'n iPhone en memorecorder daarin en heb al lopend de presentatie vastgelegd. Nu nog een beetje uitwerken en dan kunnen we gaan knallen.
Ik ben mezelf ook enorm aan het oppeppen, met 'je kunt 't' en 'men wil jouw verhaal horen' en 'blijf gewoon jezelf en vertel het verhaal zoals je het wil vertellen' en 'werk je het leplazerus voor die zaal straks'. Enzovoorts. Ik heb er zin an.
Ja, ook nu gewoon de trap af naar beneden, achter de camera gaan zitten en je ding blijven doen. Ook als je geen zin hebt, of geadviseerd werd om je prioriteiten te verleggen. Want ja, hoeveel mensen bekijken je ding eigenlijk.
En toch, gewoon doen. Ik ben iemand van de chaos, of tegenwoordig mag het chaordisch worden genoemd en daar hoort bij dat er weinig struktuur zit in de dingen, maar toch gewoon doen. Ik wil het volhouden om te blijven videobloggen. Just to see what happens.
In de video geef ik aan te twijfelen of ik deze video wel ga posten, maar fok it: gewoon doen.
En nu meteen naar bed. Rust. (Joep, laat me slapen, één keer.)
Terwijl ik eigenlijk iets anders wilde gaan videobloggen, zag ik ineens een tweet van @marketingfacts langskomen die mij en Monique erg blij hebben gemaakt. En daar ben ik dan enthousiast over en zo ontstaat er weer wat anders.
Tijdens eerste pinksterdag, op een zonovergoten zondag eind mei, zaten we 's ochtends al vroeg op het terras van Villa Sonsbeek. En we keken naar de opbouw en soundcheck van het Nationaal Concert dat 's avonds haar eerste editie zou volbrengen. Toen we over het gras van het park naar huis liepen zag ik een - overigens overduidelijk ingehuurde - filmer met assistent beelden maken van de opbouw.
Nu wil het geval dat Kiki, en ook Joep, heel erg van klassieke muziek houden - als Kiki een deuntje op radio 4 hoort kan ze ineens van haar tekening opkijken en 'Heee, de notenkraker... of heee, het zwanenmeer' (ze kijkt inderdaad graag naar haar Barbie-DVD's...). Kiki gaat altijd dansen op klassieke muziek, en zeker als dat ook nog eens op een prachtige ochtend in het park gebeurt. Dat wist ik, en ik ben met Kiki en Joep richting filmer gelopen en heb de filmer het moment 'gegund'. En guess what: HET IS DE OPENING VAN DE VIDEO GEWORDEN. Hi-la-risch zou Nalden zeggen.
D-day donderdag speelt vanaf het moment dat ik 'ja' zei continu als een spook door mijn hoofd. Of ik wil spreken over online video in het openbaar voor een veertig a vijftigtal geïnteresseerden in social media. Van 's ochtends onder de douche tot 's avonds voordat ik met de videoblog de dag afsluit denk ik aan de invulling van mijn presentatie. En ik schrijf daarbij niets op. Wat weer onzekerheid en zenuwen tot gevolg heeft, want ineens ben ik het weer kwijt en vertaal ik dat meteen naar mijn performance straks op dat SME podium.
Vanaf morgen ga ik me goed voorbereiden. Met briefjes en oefenen voor de spiegel. (Herken de parallel met 'spreekbeurt geven in de zesde').
Goed, vandaag voordat de Upstreamborrel losbarstte kon ik Upstreamvoorman en Marketingfactsvader Marco Derksen vragen naar zijn belangrijkste presentatietip.
Ja, soms heb ik dat wel eens. Zoals net. Dat ik net een videoblogposting heb gemaakt waarin ik vertel te stoppen met het reactiepaneel om redenen als tijdnood... krijg ik in diezelfde tijd een reactie van in dit geval Sanne Roemen op mijn vorige posting om vervolgens weer spijt te krijgen van wat ik net op de video heb zitten verkondigen.
Dus update: als echte blogger zet ik het reactiepaneel niet uit, iedereen kan en mag reageren, alleen ga ik niet overal op reageren.
Ik heb trouwens wel het gevoel dat ik met de weg die ik insla met de inhoud van mijn video's, om te videobloggen over dingen die ook larger than video- en fotografie zijn, ik kijkers ga verliezen. So be it.
Laura Babeliowsky heeft net als bijvoorbeeld Marco Derksen, Frans
Miggelbrink, Martijn Aslander, Jasper van Impelen of Anna-Maria
Mantel-Puur-Giannattasio een inspirerend effect op mijn manier van
ondernemen. Een middagje brainstoeien met deze goden en godinnen levert
altijd nieuwe inzichten op. Laura weet me gisteren te betoveren om
volgende week een presentatie te geven over online video tijdens het
Social Media Event in Maarssen. En ik had ooit zo definitief met mezelf
de toekomst ingevuld zonder podiumambities, het bloed blijkt toch te
kruipen waar het niet kan gaan.
De boodschap tijdens de presentatie zal zijn te starten met online
video maken en daarvoor de mogelijk angsten te overwinnen en opzij te
zetten om met je pratende hoofd op internet te staan. Nu blijkt alleen
dat de brenger van deze boodschap zelf nog nooit voor de camera heeft
gestaan om dat ding te doen wat hij anderen zal adviseren. Dat
verplicht me om met deze video een start te maken in een hopelijk lange
reeks van boeiende videopostings, over fotografie, video en
waarschijnlijk ook over andere zaken (want er zijn meer dingen in het
leven).
Ik kreeg een opmerking van iemand dat er aan mijn website al maanden geen bericht was toegevoegd. Beetje stom om geen link op mijn weblog te zetten naar mijn website punkmedia.nl die al sinds 1 april 2010 de plek is waar ik online actief op ben.
Ik denk dat dit echt weer mijn blog moet worden, en mijn website punkmedia.nl echt meer de functie van een 'Linda' moet krijgen, echt een online magazine.
Deze moddervette foto van mij is vanmorgen gemaakt door Bas Boerman, de maker van mijn nieuwe website punkmedia.nl >>
Meesterkok, en een van de twee vrouwelijke meesterkoks die Nederland lief is, Angélique Schmeinck heeft zoals bijna ieder jaar (geloof ik) een boek geschreven, of nee, een uitgever gevonden om haar boek te publiceren. Tijdens het HSMAI-event in november maakte ze bekend - als een van de genomineerden voor de LEF-award was ze uitgenodigd - hoe de titel van haar boek zou worden: De krab met de blauwe poten. In september als bestseller te koop in de kiosk.
Fred Beekers van Van Harte Resto's won op donderdag 26 november 2009 de 100% LEF in Hospitality Award tijdens het 40-jarig jubileumsevent van HSMAI Nederland. Reekers had in 2009 het lef om in de zomer op het strand een groot kerstdiner te organiseren voor alleenstaande mensen die behoefte hebben aan contact. Een eigenzinnig en origineel idee, maar in 2010 wil Reekers 'de langst ontmoetingstafel ter wereld' realiseren.
Laatste reacties