punkmedia blog | henk-jan winkeldermaat | vader | fotograaf | videomaker | [email protected] | 06 3456 3684

Weblog wordt kladblog | Bas Boerman, BEDANKT!

Mijn held, rechts op de foto. Webdesigner en -bouwer Bas Boerman.
Foto: René Wouters (who else?)

Nou laat ik het zo zeggen, deze weblog wordt per 1 april mijn blog achter mijn punkmedia magazine punkmedia.nl. Het punkmedia magazine is een nieuwe nieuws- en inspiratiewebsite die op dit moment gebouwd wordt door Bas Boerman (@basboerman op twitter). Van Jasper van Impelen tijdens de Urban Walking laatst 'geleerd' dat ik vanuit mijn eigen passie en voor mezelf moet gaan publiceren. Dus zonder doelgroep in m'n hoofd en zonder dat mannetje op mijn schouder die me afremt met opmerkingen als 'waarom schrijf je dit?' en 'so what?'. Om niet helemaal ongekaderd los te slaan beperk ik me toch tot de drie thema's die voortkomen uit mijn netwerken: events, nieuwe media en mensen.

Ik heb er ontzettend veel zin in. Officieel wordt-ie (niet) gelanceerd op 1 april, ik ga gewoon van start, maar per 1 april komt-ie tevoorschijn als je punkmedia.nl intikt.

Net met mezelf het eerste REDACTIE OVERLEG gehad en onderwerpen die bij me naar boven borrelden waren (via twitter te volgen overigens, ik moet ergens m'n opmerkingen tijdens zo'n overleg met mezelf kwijt): 1. De top 100 van lieve mensen: DE LIJST. 2. Interview met Arjan van Dijk, als hij morgen bij de Gouden Giraffe uitreiking aanwezig is... hij staat in ieder geval met nog 1300 namen (!) op de bezoekerslijst. 3. Interview met Ronald van den Hoff over de uitrol van de Seats2meet fanchise of friendchise. 4. Fotoshoot bij Fourcorners in Arnhem. 5. Een dingetje met Anna-Maria Mantel-Giannattasio (die niet op de GG-lijst staat) en met Rob Captijn nog iets geinigs, die juryvoorzitter is van de Gouden Giraffe categorie Effectief.

Jeroen Muller @jmuller65 overleden

Hij sprak me aan bij Seats2meet in Utrecht. Ik zat daar tussen twee opdrachten in koffie te drinken, samen met René Wouters die me die dag vergezelde. Of ik fotograaf was en of ik misschien voor zijn stichting Disability Affairs foto's wilde maken van gehandicapte mensen in een werksituatie, want 'die zie je namelijk nooit in folders'.

Jeroen Muller stelde zich voor en vertelde bezig te zijn met een foto-archief, een foto-databank vergelijkbaar met Hollandse Hoogte, maar dan met foto's van disabled people. We ruilden kaartjes en terwijl hij aan het inpakken was om naar huis te gaan fotografeerde ik hem. Ik zag Jeroen later nog in zijn 'fiets' stappen.

Naar de 12 foto's >>

Hij vertelde ook nog (omdat ik er naar vroeg) dat hij op 16-jarige leeftijd verlamd was geraakt na een duik in een ondiep zwembad, en daar wilde ik hem ooit meer over laten vertellen in een interview. Dat interview zal er helaas nooit komen.

Jeroen Muller (@jmuller65) is twee dagen later, op woensdag 17 februari 2010 op 44-jarige leeftijd overleden. Hij wordt herdacht in zijn door hem geliefde Seats2meet in Utrecht, op dinsdag 23 februari 2010 om 15:00 uur. Woensdag wordt hij begraven in Laren.

Snowmygodvideo 'Apeldoornseweg Arnhem'

Snowmygodvideo 'Apeldoornseweg' from punkmedia on Vimeo.

Spinnende voorwielen, de geur van rubber en uitlaatgassen, toeterende mensen... de Apeldoornseweg in Arnhem is de weg naar noord-Nederland, de A12, de A50, de A1 en de combinatie sneeuw, vorst en te weinig strooizout brengt het mooiste in de Apeldoornseweggers naar boven.

Wij helpen.

Op het stukje einde platanen en ingang Park Sonsbeek staat een twintigtal Apeldoornseweggers auto's aan te duwen en tips te geven. En de ultieme tip luidt: 'raampje open (draaibeweging maken met je wijsvinger), zet 'm in z'n twee en langzaam op laten komen, langzaam langzaaaaam, niet te veel gas, NIET te veel gaaaaas!). En nog de beste wensen.

Park Sonsbeek in de sneeuw | 5DMK2

Park Sonsbeek in de sneeuw (II) from punkmedia on Vimeo.

Father and son | familieweekend Lage Vuursche

Naar de foto's.

Villa Safari boerderijfeest | 69 foto's

Tussen 3 en 6. De kinderdagopvangers van Villa Safari hoef je niet uit te leggen op welk moment van de dag je een kinderfeestje moet geven. Het boerderijfeest van 'de Villa', met schmink, schilderdoek en ballonnen was een groot succes. Ook voor de ouders die elkaar beter konden leren kennen.

Naar de foto's (69 stuks).

Tante Jenny 85 jaar | feest op IJmuiden Beach | foto's

Tante Jenny, Monique's tante Jenny komt uit een gezin van 10 kinderen, zes dames en vier heren, de oudste is oom Karel (91), de jongste Monique's moeder Fiet (70 geworden onlangs, van Sophie, de tweede naam van onze Kiki). Tante Jenny vierde vandaag met die heel grote familie die daar weer uit voortkwam haar 85ste verjaardag. De foto van oom Karel vind ik zelf de mooiste, of meest karakteristieke. Toen ik 'm nam wist ik het.

Naar de foto's.

The Incredible Adventure Starts Here (and NOW)

Een keerpunt in de invulling van mijn zelfstandig ondernemerschap. Vandaag, met Frans Miggelbrink. Ik kan er nog niet veel over kwijt, de kiem is gelegd, we moeten eerst zaken uitwerken en dan gaan we gewoon knallen. Kijken of het lukt. Rock 'n roll. Punk. Zoals Frank Meeuwsen 'The Incredible Adventure Starts Here' heeft bedoeld.

Zin an. Frans dit wordt ge-wel-dig.

(Voor een beter gekleurde foto, klik hier: Flickr wat een verschil zeg)

Michel, Roy en Jacco: dreamteam huisschilders

Roy van schildersbedrijf Royal Schilders uit Appeltern (de al van Alwin zit in Curacao geloof ik) heeft met Schilder Jacco en Michel een perfecte klus geklaard aan de achterkant van ons huis. Alles zit vet in de glanslak en op advies van Roy in de 1013, de originele kleur voor dit soort huizen (bouwjaar 1900).

Mannen, het was soms vroeg, gelukkig hadden jullie de sleutel van achterom, van zeven tot half vier iedere dag, een hele week lang, heel erg bedankt. Het ziet er perfect uit. *Aanbeveling*

*Het filmpje van de eerste van zes dagen*

Just a lot of love | column Punkmedia Nieuwsbrief #3

Oh prachtig. It's just a lot of love. Jeanne-Claude, vrouw van kunstenaar Christo antwoordt tijdens een interview op de vraag 'hoe ze het met zoveel stress en kritiek volhouden hun project zo leuk te vinden' met de woorden 'hoe houdt een moeder van acht kinderen het vol? I think it's just a lot of love.

Vrijdagavond NPS, Het uur van de wolf, de documentaire 'Christo pakt New York in', over het enorme kunstproject The Gates in Central Park, waar twee weken van februari 2005 7500 poorten met oranje ripstop nylon doeken over 37 kilometer als een lange lint door het New Yorkse park wapperen.

Prachtig.

De documentaire gaat over de weg er naartoe, de zeer moeilijke bureaucratische weg met veel zuurpruimerig geklaag en gezeur over 'a disgrace to New York' etcetera. Het traject van onderhandelingen, afwijzingen, klachten, goedkeuring, opbouwen en afbouwen duurt van 1979 tot 2005.


foto: monstro (CC)

Wat ik in die documentaire zie is het gevecht tegen verandering. Alles moet altijd hetzelfde blijven, en Christo heeft hier natuurlijk juist geen boodschap aan, hij wil creëren, moet creëren... een kunstenaar vraagt zich niet af waarom, hij doet, schept, schopt, verandert, vernieuwt, zoekt de grenzen en gaat daar overheen, om een daad te stellen, om mensen te laten nadenken, te laten genieten, maar voornamelijk doet hij het voor zichzelf, omdat het moet van zichzelf.