Vanmorgen twijfelde ik. In mijn eigen kleine wereldje met mijn eigen kleine dingetjes dacht ik aan oorlog, geweld en dood. Aan die scherpschutter in Irak die zijn zoveelste slachtoffer maakte, aan dat afschuwelijke beeld dat in mijn hoofd blijft zitten van die Amerikaanse soldaat die merkt dat een Irakees voor dood speelt, die diepe zucht die ik mezelf nu hoor maken is er één van onmacht en afschuw.
Vanmorgen twijfelde ik aan mezelf. Of ik niet meer moet doen voor mijn medemens, voor organisaties die de wereld proberen te redden, voor Monique, en voor Kiki.
We kunnen het leed van de wereld niet aan, laten we daarom maar zoveel mogelijk genieten van de mooie dingen. En juist lachen, en spelen, en gek doen... ik hoor buiten de eikeltjes op de auto's vallen. Het is weer herfst, heerlijk.
Opa leest Kiki voor uit Dat ben jij, Kiki!, het prentenboek van het jaar 2006, gekregen van Rob de Otter / De Otter Creators.
Foto van de dag
Joris neust wat rond in het bos van Berg en Dal, in de herfst (week 42) van 2003.
Ja HJ, soms is het zo gemakkelijk om iemand te helpen of om leed te verzachten. Een telefoontje hier, een lief woord daar. maar het leven gaat zo snel. Ik heb op dit moment niet eens BESEF dat het Herfst is.
Ik las vandaag dit
Het is niet genoeg goed te doen, je moet het ook goed doen.
Dus voor ik me weer in iets stort ga ik daar even over nadenken.
Geplaatst door: anna-maria heeft gelijk | dinsdag, 31 oktober 2006 om 17:40
Je kan altijd je netwerk gebruiken voor events van nonprofit organisaties....
Geplaatst door: Rene Smit | maandag, 06 november 2006 om 03:54